بقلم مروه وحيد
أنسان ماشى بيصرخ والكل سادد ودانه
أنسان مش راضى يرضخ ويستسلم ليأسه وأحزانه
أنسان ماشى فى دنيا مش عارف يلاقى كيانه
واللى شافوه مارحموه ولا مشاعرهم لحالته لانوا
ولا حسوا بيه ولا اللى فيه والسخريه فى عنيهم بانوا
فين اهل الخير أصحاب الضمير حتى يتولاه بحنانه
لاسكنه يحميه ولا لقمه تكفيه ولا هدوم تدارى ابدانه
مين ينقذ غريق مش قادر يطيق من الزمن بركانه
من بحر هايج اسوة الخلايق أشد من طوفانه
مين يعرف يعوم يشد مهموم للبر وشطأنه
مين يطير ينقذ فقير ويبعده عن حرمانه
أنسان فكر فى الانتحار لكن لاقاه ضد ايمانه
واللى اتعشى بكام فرحه سكت صرخه من ولاد جرانه؟؟؟
من الجوع يعيطوا وأمهم تقولهم الأكل قرب طيبانه
وتضحك عليهم وتلاهيهم لما النوم ياخدهم لنعسانه
ولا كام فرد ماتوا من البرد لما الدم وقف فى العروق مكانه
ولا فى اى منطقه كام واحد واكله الشقا من عدد سكانه
والرحمه راحت والاسوه فاحت والكل عاشق نسيانه
وضاعت الحنيه والأنانيه الكل حبها فى أدمانه
ونسينا الثواب ويوم الحساب نعيمه ونيرانه
يارب الهمنا حب الخير وخلينا للأحسان عنوانه
وخلى المعروف بين الناس يطوف زى السكر فى دوابانه
ده مسير المال رايح فى زوال والباقى منه احسانه
وكلام اكيد المال فى الأخره يزيد لو شوفت فى الدنيا نقصانه
وندخل الجنه ونتهنى….ونتحنى……ونلاقى الخير بألوانه
